HİÇLİK
Sesim yankılanır yabancı boşluklarda
Ne ben onu tanırım,nede o beni
Dünyaya bir kere vermişti kendini
Birşeylerden ürkmüştü belliydi bakamıyordu artık dünyaya
Oysa seviyordu sokaklarda oynamayı
Ellerini pisletip yıkamayı
Oysa artık pis ellerini yıkayamıyordu
Ellerini göremiyor,hissedemiyor,algılayamıyordu
İnsana dair,insan için olan hiçbirşeyi algılayamıyordu artık
Ve gitmeye kararlıydı
Bütün insani değerlerini bırakıp insanlara,dünyaya,doğaya...
Yola çıktı sağa bak yok!sola bak yok!o zaman geç olmuyordu artık...
Bir kere yitirmişti insani özellikleri,unutturmuşlardı insani değerleri
O zamandan bu zamana geçsin mi?
geçmesin mi?
Buna hiç bir zaman karar veremedi...
ve o küçük kız hep birşeylerden ürkerek sığınmıştı göremediği,duymadığı,hissedemediği bir yere...
Ne kendini bulabiliyor ne de kendini ele verebiliyordu
Bir yerlerde nefes aldığını hissedebiliyorum ama artık insani değerleriyle değil....bakıyorum,göremiyorum....
O zaman ben artık yokum
Siz görseniz de görmeseniz de
Siz emretseniz de emretmeseniz de
Siz isteseniz de istemesenizde
Gördüğünü sandığınız varlık artık yok.
Sizin yaşadığınız artık bir yanılsama,sizin yaşadığınız kendi kendine yaptığınız,kurguladığınız oyunlarınızda görmek istediğinizi çoktan yitirmişsiniz zaten....

yazan:SOLMAZ SİN