Blog Arşivi

Hakkımda

Fotoğrafım
İstanbul&Hatay, Türkiye
Sıradanlıkların muhalefetçileri...Ben mucizeye tapanlardanım.Gerçekleşmiyeceğini bile bile dünyanın her an her mekanında onu arayanlardanım.Bütün kayıplarım onun uğrunadır.Bütün varoluşlarım ona olan tutkumdandır.____________ Benim için müzik; uykularımdaki rüyalar gibidir. Sadece ben görürüm, hissederim, yaşarım, unuturum, hatırladıklarımı aktarırım, yorumlarım... Bazı rüyalar da gerçek olur... Müzik iyi ya da kötüdür, bir tercih yapmak ise hayattır.________________ Yani başka türlü birşey benim istediğim...

26 Kasım 2011 Cumartesi

you weren't enough man for me

If only i want you can know more about me
If only i want you can be close to me
So do you think do you think you know me !
I dont give my all
I dont give my secret
I dont give deep deep inside
I dont
You werent enough man for me
So do you think do you think i am in love
so do you think do you think i am diying for u
so do you think do you think i am only for u
I am not , no boy i am not
I know what is love
I know who i am
I know what i want
no boy oohh no boy
Love is divine probably you never going to feel it and keep it real
no boy oohh no boy
You think you are the best one
You think you are the king of my life
Ohh boy
Dont play around
If only i want if only i want you can be mine
If only i want if only i want you can be my life
So do you think do you think i am in love
so do you think do you think i am diying for u
so do you think do you think i am only for u
I am not , no boy i am not
You werent enough man for me

By: Solmaz Sin

have you ever asked ?

Have you ever asked yourself when u were eating if is there anybody hungry?
Have you ever asked yourself when u were shopping if is there anybody out there without shoes?
Have you ever asked yourself while you were sleeping in your bed and warm home if is there anybody out there sleeping in the cold!
Have you ever asked yourself when you are having fun with your family and friends if is there anybody without family or friends
When did it come that easy to hurt people?
When did it come that easy to use people?
When did it come that easy love easy go...
Have you ever asked yourself if you care about human more than yourself?
Have you ever asked yourself what can you do to help more people?
Have you ever asked yourself how can you make people happy?
Have you ever asked yourself how can you understand people without judge or hate?

by SOLMAZ Sin

27 Nisan 2011 Çarşamba

22 Yas

Siir yazmayi her zaman cok sevdim cunku insalarin kalbine dokunabildim her zaman... hep izinliydim buna cunku her zaman duygularimi ya avuclarimin icinde yada yuregimin en derinlerinde yasadim... Ruhumsa bir zibidiki sorma deniz asiri bir kuvveti var ayni anda herkesi hissedip herkesin yaninda olabilecek. Ben kucukkende hep oyleydim... hala yuregimde sakliyorum babamdan ilk ayrilisimin soguk ve minik goz yaslarini... Dargin degilim icimde olup biten firtinalara sadece yorgunum.

Hayat kanaya kanaya icilen bir su misali ve ben ne kadar yorgun olsamda ailemi, dostlarimi, arkadaslarimi, Allahimi, kulturumu,dogayi,dansi, muzigi, yogayi,siirleri, kendimi, savaslarimi,kazanclarimi ve kaybedislerimi ... yani hayata dair ne varsa yani yuregime dokunan ne varsa bir tebessumle animsiyorum herkesi ve herseyi ... dargin degilim icimde olup biten firtinalara sadece yorgunum.

Hep bir masal gibi farkli donemlere sahitlik etti hayatim. Hayat bazen bekledigimden daha fazlasini verdi bazende dayanilmaz kosullarda test etti. Kolay olmuyordu tabi buyumek heleki kucuk bir akdeniz koyunde gecirilen cocukluktan sonra hic kolay degildi... Cunku artik hic birseyde o masum mavi akdenizim , yesilim , insanim yoktu... Cunku artik hic bir yerde babamin guzel sesi ve raki kokusu yoktu... Cunku artik hic bir yerde annemin ekmek kokusu kardeslerimin kosusturma sesleri ablamin Solmaz bana yardim et diyen sesi yoktu... Onlarla birlikte olsamda zaman zaman hala yok! Cunku artik hic bir yerde cocuklugum yoktu...

Neden buyuyoruzki !neden bu sistemin icinde kosusturuyoruzki... Neden maneviyat bu kadar degersizki?

Sonrasi Istanbul beni buyuten yalnizligimin sehri yada herseye ragmen beni iyi agirlayan Istanbul ! Guzel dostluklar, kirilgan yenilikler ama hep guzel anilan universite yillari ve dostlari... Ordayken hic aklima gelmezdi ugruna bu kadar emek verdigim ve her turlu ayni comertlikle karsilandigim dostlarimdan ayrilacagim... Avuclarim kaniyor parmak uclarim yaziyor...

Oyle iste kilometrelerce uzaktayken duygusal bagimliligimin uzak cografyalarda olmasi...Maneviyatimin, ruhumun yalnizliklari durdurulamiyor sanki yeni insanlar... tamda alisamadim derken burdanda ayrilik vakti geliyor gocmen kizin yureginde hala babasindan ilk ayrilisindaki soguk ve minik gozyasi ve daha niceleri ekleniyor...

Sila hasreti hic bir seye benzemiyor...dargin degilim sadece yorgunum.

21 Nisan 2011 Perşembe

Ona birsey olmasin

Hayatinda hic gitmesini istemedigin birileri vardir boyle nerde olursan ol hep kalbinin taa icinde tasidigin ruhunun dovmeleri vardir. Her durum kosulda hayatinda olan birileri. Anlami ve degeri kelimlerin katabilecegi anlamlardan dahada onemli olan birileri iste onlardan birisi BABAM O hic gitmesin o hep hayatimda olsun o hic eskimesin o hic yorulmasin o hic bikmasin hayatimda olmaktan. Yuzundeki kirisikliklar daha fazla artmasin ona birsey olmasin.
Giderse bende giderim.
Biterse bende biterim.
Ona birsey olmasin.
Ben ona sonsuza kadar aksam oldu huzunlendim ben yine sarkisini soyliyebilmeliyim ama hasret kalmak istemiyorum sonsuza kadar gozlerinin rengine.
Gel mehtabim gel sevgilim gel yine.
Omrum, dunyam iste herseyim o benim babam.
Giderse bende giderim.
Biterse bende biterim.
Ona birsey olmasin.

by Solmaz Sin

6 Nisan 2011 Çarşamba

AILEM

Ben sizi her zaman avucumun icinde
Yuregimin esiginde
Ruhumun derinliklerinde tasiyorum canim ailem
Sevginin hic kirlenmemis olanini
Askin en kudretli olanini
Insan olmanin en buyuk sevincini hep sizinle yasadim .
Allahin bana verdigi en kiymetli hediyesiniz.
Isiklar her zaman yolunuzu aydinlatsin
Mutluluk yuzunuzden ve yureginizden eksik olmasin.
Sevgimle kalin.

By Solmaz Sin

22 Ocak 2011 Cumartesi

she is dying to survive

Cunku ona da kacamazdi
Kimse ondan daha guclu degildi
Kimse o kadindan daha guclu degildi
Sozler , sevismeler , her sey yalan , herkes yalan , hepsi yalan …
Yalan olmus dunyanin icinde sevgi taneleri arayan inci tanesi kadin
Hala umutlu ama her gecen gun dahada acitan
Arada bir asik olmuyor degil ama toplum diyorki bu bizden degil sevemesin , onun icin olemezsin onun icin degil hayatini gozunun yasini bile veremezsin
Sonra o buldugu buyuk askindan kendini yaralarcasina bir daha oylesini bulamiyacagini bile bile terk eder … erkegin gozunde kacak , kendi gozunde ise sadece bir kahraman iki tarafa da yalan soylemeden ayrilan…
Gerci o hala bilmez neden ondan ayrildigimi , dunyanin ucunda bir yerlede ici acir benim yuzumden eminim ama iste hayat bu … hayat yikil der hep …
Yuregimin incise ne ?
Tanri , ailem , kendim , ruhum , arkadaslarim , hayatim , kariyerim …
Yuregimin incise ne?
Hep zor olan yolu secmek asla anlatmamak
Aklini oynatircasina icinde yasamak herseyi
Cunku toplum dur der
Cunku toplum yikil der
Sen kimsin der …
Hadi o eskide kaldi peki ya omrumun geri kalani
Bu kadar guvensizken , bu kadar yitirmisken bir seyleri
Yuregimin incise ne ?
Tek bir adam kaldirabilir mi bunca yasanmisligi olan kadini
Tek bir adam hakeder mi onun yuregini
Tek bir adam tek bir damla gozyasini …
Yuregimin incise ne ?
Olmadigini bile bile neden kandirdi bu toplum seni beyaz atli prensine
Bilincini olusturdular sonra kendi yaratiklari icinde seninle oynadilar…
Yuregimin incise ne ?
She is dying to survive

Yazan: Solmaz Sin

9 Temmuz 2010 Cuma

KARMAŞA

Bence sen bunu bana yapamazsın
Kalbimle beynimin arasındaki yola benden daha yakın olamazsın
Ya da bence bunu ben kendime yapmamalıyım
Onu orada bırakmalıyım yanım da olmamalı o
Dengesizleştiren o
Acıtan o
Yakan o
Aslında onlar kaç kişiler bilmiyorum
Beynim , kalbim, ruhum, bedenim ve sen
Ben bütün hepinize karşı gelebilirmiyim
Hepiniz ayrı telden çaldığı ama hiç birinizin şeffaf olmadığı oyuna
Buğu
Buğu beni sersemleştiren
Beynim , kalbim, ruhum, bedenim ve sen
Hanginiz bana hükmedensiniz???
Hanginiz söylemek isterken aynı zamanda susansınız
Düğüm
Hanginiz gitmek isterken kalansınız???
Hanginiz kalırken gidensiniz???
Duygular
Onları canlandıran nedir ,kimdir???
Onların Allahı kimdir, ?
Gücüm yetmiyor ayrıt etmeye bulunduğum durumu
Lanet olsun
Her şeyi karmaşıklaştıran duygular
Duygular
Çoktular ama hiç yoktular
Onları canlandıran nedir ,kimdir???
Onların Allahı kimdir ?

Yazan: Solmaz Sin

26 Haziran 2010 Cumartesi

Mezuniyet

MEZUNİYET

16-21 dönemim şimdi hüzünlü ama grurulu bir kapanış yapmakta hem çocuk hem büyük olduğum dönemim... belki kimseye böyle bir hayat nasip olmadı geçti sevdalarla ömrüm...Şimdi İstanbul'u kapatıp yeni sayfaya bakmak lazım lakin gönül zorlanır çünkü kaybettiği insanlarda oldu ( anne annem seni hala çok özlüyorum. ) kazandıklarımda herkes, her nefes yeni bir renk , yeni bitiş yeni başlangıç kimbilir bir daha nerede anacağım yada karşılaşacağım sizlerle anılarım ve insanlarım...Hoşgeldin yeni bahar , yeni yol...

Ellerimi ilk çamura buladığımda dünya benim için evim , evimin önü yemyeşil doğam ve Akdeniz imden ibaretti. Akdeniz kokusuyla becerdim çamurdan ev yapmayı kim bilir…

5 yaşında başladığım okul, ben hep duygusal bir bağlantı kurdum seninle anlaşıldı profosyoel bir hayatım olmayacak hiç hep duygularımla yaşıyacağım…

Kimin aklına gelebilirdiki İstanbul da otobüste üni ye gitmeye çalışırken yoldan geçen mutlu bir aile görüp 100 kişinin içinde geberene kadar ağlıaycağımı ….

Özledim , kendi içimde kavruldum ama öğrendim büyümeyi lakin kimseye söylenmemeli duygular , güçsüz olunmamalı her şeyi yaparım hallederim ben! cümlelerinden hala vazgeçmedim …

İçki hiç düşündün mü seni neden bu kadar sevdiğimi , ömrümden anılarla doluydun sen benim için … deniz kokusu ve sesiyle birlikte hep Babamın şarkılarını anımsattın , annemin sofrayı hazırlayışını , kardeşlerimin güzel gülümsemelerini ve birbirimize takılmalarımızı….

Beklide babamın çaresizliğini bize yansıtmak istemediği için bir maske oldu içki bazende annemin sinirlerini örten bir kadeh …

Akşam oldu hüzünlendim ben yine hasret kaldım gözlerinin rengine … diye diye geçirdim en deli – dolu çağlarımı sizlerden uzakta ailem

Büyüdüm evet büyüdüm ….

İstanbul sen ne bağrı herkese açık bir şehirsin öyle , hem yaşatırsın hem öğretirsin hemde piç gibi ortada bırakırsın yada ben mi seni şahsileştiriyorum bu sen değilsinde hayat mı ? bilemiyorum….

Ey hayat sen bana kaç ben’i gösterdin , kaç durum , koşul sundun ? Hangi sınırlarda gezdirdin ?

İstanbul’un son demi

Dostlarım , cesaretim , varlığım , gücüm , aslında herkesin için de potansiyeli daha fazladır ben onu çok erken keşfettim ve kendi ayaklarımın üstünde durdum .

Seçimlerim , hatalarım , doğrularım , başarısız başarılarım , hiçbir başarım başarısızlık yolundan geçmeden varamadı başarıya ….

Dünle beraber gitti cascağızım şimdi yeni bir şeyler söylemek lazım ….

Şimdi aldığım yeni kararlarla bilinmeyen dünyaya göç etme zamanı . hoş geldin yeni bahar yeni yol .

Hayat bana sizin , Allahın , kültürümün , Aleviliğin kudretini gösterdi .Mevlana seni unuttum sanma sufizm , yogam ve yüreğim ve ruhum ve bedenim…
İnançlarımla ve yüreğimle birilikte yola devam.

Yazan: Solmaz Sin

Neler hissettiniz?