Uzun zaman önce çocukluğumu satılığa çıkardım.
Bir değil binlerce alıcısı vardı.
Onun masalları yada oyuncakları pek para etmiyordu.
Bireyselleşen dünyaya benliğini tümüyle satmak en karlısıydı.
Daha sonra...
Benimde iştahım kabaracaktı,daha renkli çocukluklar almaya başlayacaktım
Hemde istediğim yerden istediğim şekillerde.
Hevesim geçtiğinde de ikinci el mağazasına verecektim.
Malum zararında en iyisini alabilecektim böylece.
Başka ikinci el çocukluğun yanında sevimli gülümsemelerle pazarlamaya başlayacaktı kendini cafcaflı vitrininde...
Bana bile yabancı gelecekti artık.
Elbet bulunacaktı onlarında alıcıları.
Çoğu şeyin kalite ve değer sorgusuna ihtiyacı yoktu çünkü insanlık çok kullanışlı bir fonksiyondu.
Solmaz Sin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder